Dom Nicole Walker

Nicole

- Świetnie. Chcesz, mogę dać ci jakąś luźniejszą koszulkę do spania. - po wypowiedzeniu tych słów zniknęła w swojej sypialni i wygrzebała za duży na nią, szeroki T-shirt. - Proszę. A spać możesz w pokoju obok. - wskazała mu ręką pokój gościnny.

Liam

- Dzięki. W takim razie... Dobranoc. Słodkich snów, kochanie - pocałował na pożegnanie Nicky i udał się do sypialni, wskazanej przez Nicole. Nie mógł jednak zasnąć, był bardzo szczęśliwy.

Nicole

Nicole zrobiła to samo co Liam. Przebrała się i położyła spać u siebie. Ciężko było zasnąć dzisiejszego wieczoru. Za dużo wrażeń. Miłych wrażeń... Po jakimś czasie wreszcie zasnęła.

Nicole

Nicole obudziła się. Długo rozważała wyjście z sypialni. "A może on jeszcze śpi? A jak nie to może już wyszedł?". Myśli zupełnie zawładnęły jej głową. W końcu wyszła na korytarz. Liama jeszcze nie było. Zajrzała więc do pokoju gościnnego. Ciągle spał.. Postanowiła zejść do kuchni i zrobić śniadanie.

Liam

Liam gwałtownie otworzył oczy. Spojrzał na zegar na ścianie. Tak długo był u Nicky? Zrobiło mu się strasznie głupio. Wyszedł z pokoju, wołając:
- Nicole..? Gdzie jesteś?

Nicole

Nicole uśmiechnęła się, gdy usłyszała głos Liama.
- Tutaj! - zawołała w odpowiedzi z kuchni. Na stole czekały już kanapki.

Liam

- Uf.. Już myślałem, że gdzieś pojechałaś. Nie poradziłbym sobie tutaj sam. - uśmiechnął się do Nicky.

Nicole

- Zrobiłam śniadanie.. Chcesz? Wiem, nie jestem jakimś mistrzem jeśli chodzi o kuchnię, ale kanapki chyba mi wychodzą - uśmiechnęła się. Podeszła do Liama i pocałowała go.

Liam

- Mm... Jak tak ma wyglądać każdy dzień.. Byłoby cudownie. Dobra, skoro tak nalegasz by ktoś wreszcie spróbował tych twoich specjałów to chyba nie pozostaje mi nic innego jak ulec. - śmiejąc się, usiadł do stołu i spróbował jednej z kanapek. - Pyszne..

Nicole

- Jak to normalna kanapka - stwierdziła. - Poza tym chyba ciężko jest zepsuć takie śniadanie.. - uśmiechając się, usiadła na przeciwko niego. - I jak ci się spało?

Liam

- Świetnie, dzięki. Mam nadzieję, że nie masz mi za złe, że spałem aż do tej pory?

Nicole

- To chyba oczywiste, że nie? - uśmiechnęła się. - Nie mogłam pozwolić ci na takie późne włóczenie się po ulicach..

Liam

- Jak miło... Nie dość, że piękna i mądra, to jeszcze o mnie dba - zaśmiał się. Kiedy skończył śniadanie oznajmił:
- Chyba będę się już zbierał. Za dużo czasu sprawiałem problem..

Nicole

- Problem? - powtórzyła - Problem?! Liam! Nawet tak nie mów! Dla mnie nie jesteś, nie byłeś i nigdy nie będziesz żadnym problemem. Jasne? - uśmiechnęła się. - A więc jeśli chcesz się umyć łazienka jest tam - wskazała palcem pokój, niedaleko kuchni. - Mam też zapasową szczoteczkę do zębów. Nawet kilka.. Wiem, jestem przewrażliwiona, ale lubię patrzeć w przyszłość.

Liam

- Ok, dzięki. Sekunda! - Liam wstał i udał się do wskazanego pomieszczenia. Umył się i przebrał w swoje ciuchy, a za wielkie dla Nicole ubrania, które mu dała, położył na boku. Wrócił do Nicole.