ul.Słoneczna 57- Blair Waldorf

Alyssa

Ten niewielki, ładny dom parterowy, odznacza się prostotą i skromnością. Wejście do budynku prowadzi przez podcień, a wyjście na taras zaakcentowane jest wykuszem. Mimo niewielkiej powierzchni użytkowej, zdołano wygospodarować dość dużą powierzchnię na salon, który staje się prawdziwym sercem domu. Istnieje możliwość adaptacji poddasza i zaprojektowania schodów prowadzących z salonu na poddasze.[/img]

Blair

Blair po raz enty powiedziała pod nosem "cholera". Dlaczego zostawiła tą przeklętą komórkę w Los Angeles? Poprawiła szelki plecaka, kiedy zauważyła, że dotarła przed swój nowy dom. O tak, prezentował się ładnie. Zdecydowanie. Zielony, w jej ulubionym kolorze. Ochoczo otworzyła furtkę, zabrzęczała kluczami i pchnęła drzwi. Środek był równie ładny. Od razu wyrzuciła z plecaka całe swoje wyposażenie do szafek. Miała sztućce, szklanki, miski i kubki. Wszystko co kazała jej zabrać mama. Lodówka jednak świeciła pustkami. Wzięła prysznic, przebrała się w krótkie spodenki i top na ramiączkach. Do torebki wrzuciła parę potrzebnych rzeczy i wyszła.

Blair

Blair wpadła do domu.
- Mamo! Dostałam pracę! - wrzasnęła. Dopiero, gdy usiadła na krześle i zaczęła rozpakowywać zakupy dotarło do niej, że nikt jej nie odpowiedział. No jasne. Przecież już dawno nie mieszkała z mamą. Przynajmniej z mamą. Znów sobie o wszystkim przypomniała. Zjadła jogurt naturalny i poszła do sypialni. Przebrała się w dres, zakładając pod spód cienką koszulkę na ramiączkach:

Postanowiła pobiegać. Chwyciła jedną z butelek z wodą i wybiegła.

Blair

Blair wróciła do domu. Była zmęczona, ale szczęśliwa. Dres wrzuciła do prania, wzięła orzeźwiający prysznic i usiadła w koszulce na ramiączkach i majtkach na krześle w kuchni. Zapadał zmierzch. Przygotowała sobie sałatkę i zadzwoniła do mamy.

Blair

Blair doskwierał brak komórki. W końcu bez samochodu mogła żyć, ale brak komórki wyraźnie jej dokuczał. Ubrała spodnie przed kolano i sweter po czym wyszła.

Blair

Blair zaczęła grzebać w torebce. Wreszcie znalazła klucze, otworzyła nimi drzwi i wpuściła przyjaciółkę do środka.
- Bea, uważaj! Przepraszam za te walizki.. - jęknęła i zaczęła przesuwać bagaże pod ścianę.

Beatriz

Dziewczyna wyminęła walizki i postawiła pudło przy ścianie. Odetchnęła z ulgą.
- Boże, chyba se coś naciągnęłam... No nic. Ładny dom - dodała, rozglądając się niesmiało.

Blair

- Heej, siadaj śmiało! - zachęciła Blair Beatriz i wskazała jej kanapę pełną poduszek. Zanurkowała w szafce pod blatem i wyciągnęła paczkę ciastek. - Kupiłam je z myślą o jakimś gościu, i proszę! Ee, pieguski. Lubisz?

Ashley

Ashley stwierdziła że najpierw spróbuje tu. Zapukała.

Beatriz

- Pewnie. Osobiście wchłaniam wszelkie słodycze... Dzięki - wzięła sobie jedno. - Ja muszę się wybrać do jakiegoś marketu, bo lodówka wieje pustkami. Ale dopiero dziś się wprowadziłam, więc co się dziwić.

Blair

- O, chyba ktoś jeszcze do nas dołączy! - ucieszyła się towarzyska Blair słysząc pukanie. Poderwała się do drzwi i otworzyła je z rozmachem. - Hej! Kimkolwiek jesteś zaufam Ci, i wpuszczę Cię do domu mając nadzieję, że mnie nie obłowisz!

Ashley

- Hej, jestem Ash... Ashley Silence, własnie się wprowadziłam. O tam mieszkam - pokazała - Zobaczyłam że ktoś tutaj mieszka, więc postanowiłam się poznać. Nie przeszkadzam?

Beatriz

Beatriz zachichotała pod nosem, podziwiając jednocześnie zachowanie Blair.

Blair

- Ależ skąd, częstujemy pieguskami! To Beatriz, Beatriz, to Ashley. Aha. Ja jestem Waldorf. Blair Waldorf. - powiedziała naśladując ton agenta Bonda Blair.

Beatriz

Dziewczyna ponownie zachichotała. Wstała i podała rękę nowo poznanej Ash.
- Miło mi - powiedziała z usmiechem.