ul.Słoneczna 56- Dezire Bullere

Dezire

-Najaważniejsza jest rodzina, choć mnie specjalnie nie ciągnie do domu, do Rio. Ciekawa jestem jak tam moja siostrzyczka...- powiedziała to z ironią. Na samą myśl spoważniała.

Nicole

- Widzę, że z siostrą nie układa ci się chyba dobrze? A masz jeszcze jakieś rodzeństwo oprócz niej?

Dezire

-Tak, mam jeszcze brata. A z siostrą to niezła historia była. Teraz podobno jest w ciąży...mój ex napewno się z tego cieszy...-na jej twarzy pojawił się diabelski uśmieszek. - Muszę w końcu wysłać rodzicom jakąś wiadomość, bo jak ich znam napewno okropnie się martwią.

Nicole

- No to rzeczywiście niezła historia... Skoro wplątana jest w to twoja siostra i ex... Hmm... A moi nie żyją... Więc nie mają się o co martwić. Ale wiesz, na twoim miejscu też bym zadzwoniła. Moi też byli bardzo niecierpliwi i nerwowy.

Dezire

-Tak zadzwonię albo wyślę e-maila bratu. Teraz juz chyba sie domyślasz o co poszło z moją siostrą i dlaczego zostawiłam tego...pajaca. Ach, na samą myśl robi mi się niedobrze. Idealna z nich para, są warci siebie...-na twarzy Dezire pojawiła się złość.- Dałam się tak wykiwać...Ale dobra, to może opowiesz coś o swojej siostrze?

Nicole

- Nie... W takim razie lepiej jej nie wspominaj... A Cindy? Hm... Cindy jest 1,5 roku starsza. Zawsze jej zazdrościłam, kłóciłam się z nią... W końcu starsza siostra. Ale wyrosłyśmy z tego i teraz już jest w porządku... Jak byłyśmy małe wyjechałyśmy z rodzicami do Anglii. Ona tam została, a ja wróciłam do Texasu z rodzicami. Założyła rodzinę... Ma męża i bliźniaki: córkę i synka... A zawód? Jest kucharką. Miałam jeszcze brata, ale niestety... Wypadek. Już go nie ma - trochę posmutniała, ale zaraz znów się lekko uśmiechnęła, na myśl o małym Samie, synku jej brata.

Dezire

-Przykre...mój brat, to z nim zawsze dobrze mi się układało. Właśnie niedawno się ożenił, w końcu ma 27 lat...wygląda na to, że tylko ja jestem sama. Jak pech to pech.- zaśmiała się i wypiła łyk kawy.

Nicole

- Nie ty jedna. Ja mam już szczerze dosyć facetów. Najwyżej zostanę starą panną, albo znajdę tego jedynego... - udawała zamyślenie, jednak zaraz nie wytrzymała i roześmiała się. - E tam, takie marzenie to chyba nie dla mnie, w końcu mam na głowie całe miasto.

Dezire

-Nie mów tak, napewno znajdziesz faceta, który będzie godny twej uwagi. A tam, walić ich...-roześmiała się.

Nicole

- Właśnie - zaśmiała się. - Kiedyś na pewno będzie mi takiego brak, ale to wtedy będę się martwić... A co u ciebie, jeśli chodzi o sprawy sercowe - uśmiechnęła się do Dez.

Dezire

-A u mnie, ani widu ani słychu...jak to mówią-wybuchnęła śmiechem.- Choć ostanio spotkałam faceta. Widziałam go u Blair, jak dobrze pamietam...-wprawiło ją to w chwilowe zamyślenie-Ale mimo co, brak mi mężczyzny...-powiedziała, a na jej twarzy zagościł podejrzany uśmieszek, zaśmiała się.

Nicole

- Szczerze? Mimo tego, że tak dziwnie mówię mi też takiego brak... W końcu zupełnie inaczej jak taki facet cię wspiera, prawda? - przez chwilę gapiła się w jedno miejsce, ale zaraz się opamiętała i uśmiechnęła.

Dezire

-Dokładnie, i nie tylko...sama się tu nudzę...-uśmiechnęła się do Nicolette.- Mam nadzieję, że dużo ich tu przybedzie, przynajmniej będzie na coś popatrzeć.-zaśmiała się.

Nicole

- Święta racja - zaśmiała się. - A może i nam się jakiś trafi? - uniosła brew, śmiejąc się.

Dezire

-Może, może. W końcu nigdy nic nie wiadomo...-powiedziała i usmiechnęła się.