Park

Beatriz

Bea wyszła z lasu i trafiła na ścieżkę w parku. Przestała podśpiewywać, bo w parku kręcili się ludzie. Szła dalej przed siebie, aż na jednej z ławek zobaczyła Nicole. Podeszła do niej, wyjęła słuchawkę z ucha i się przywitała.
- Cześć Nicole!

Nicole

- O, hej Bea! Miło cię znów widzieć! Co u ciebie? Usiądziesz? - przesunęła się trochę i wskazała z uśmiechem miejsce obok niej.

Beatriz

- Jasne - odpowiedziała Beatriz i usiadła obok. - U mnie w sumie nic ciekawego. Muszę pójść na staż do kliniki dzisiaj. Ale w sumie nie dzieje się nic... A u ciebie?

Nicole

- To samo, nic specjalnego. Ale już się przyzwyczaiłam do tej rutyny. Wyszłam na spacer, bo inaczej chybabym oszalała... Papierkowa robota jest straszna! - zaśmiała się.

Beatriz

- Ja wyszłam na spcer, bo od kilku dni moja trasa to dom-uczelnia-dom i kucie. Koszmar. Ale tak to jest. Dziś mam tylko jeden wykład koło 19.00 więc jest luz - zaśmiałą się Bea.

Nicole

- Twoja trasa przypomina mi moją: praca - dom - praca - dom, ale całe szczęście w między czasie znajomi! - zaśmiała się. - O 19? W takim razie jeszcze dużo czasu.. Straciłam rachubę czasu i przez chwilę już się bałam, że będę powodem twojego spóźnienia - uśmiechnęła się.

Beatriz

- Nie, mam sporo czasu. Zresztą spóźniłam się już tyle razy...

Nicole

- To dobrze... Już się bałam, że przeze mnie spóźnisz się po raz kolejny.. A oprócz pracy, to co u ciebie nowego? Może jakiś zwierzak, hm?

Beatriz

- Nie, ani zwierzaka, ani chłopaka... Choć nie wiem, czy tak mi na nim zależy swoją drogą... - Beatriz przypomniały się wydarzenia sprzed dwóch lat. - Hmm, no mój profesor wygląda trochę jak szczur, skoro już jesteśmy przy zwierzakach - roześmiała się Hiszpanka.

Nicole

Nicole śmiała się razem z Beą.
- Szczur? Widziałam kiedyś takiego na mieście, może to ten? - ciągle się śmiała. - A skoro już o chłopakach mowa, to myślę, że niedługo powinno ich trochę przybyć w mieście. A przynajmniej mam taką nadzieję, bo chyba wszystkie dziewczyny cierpią na ich brak.

Beatriz

"Ja nie specjalnie..." pomyślała Bea, lecz po chwili zastanowienia pomyślała, że może ktoś nowy zapełniłby pustkę jaka została po Danielu.
- Taa... Nawet moja grupa jest z przewagą kobiet. Nie wiem jak to się dzieje, przez wszystkie szkolne lata miałam takie babskie klasy...

Nicole

- A ja wręcz odwrotnie, ale ja nie wychowywałam się w tych okolicach. Ty chyba też nie, prawda? Jak byłam mniejsza większość moich znajomych to faceci. Ale po szkole kontakt z nimi szybko się urwał, a moje życie zapełniło pełno znajomych-kobiet. - uśmiechnęła się.

Beatriz

- Heheh, no tak to bywa. Yh, wybacz Nicole, ale chyba muszę już iść. Nim dojdę do kliniki trochę czasu minie... A potem na ten wykład, w dodatku o jakiejś nikomu niepotrzebnej higienie pasz... Miło było cię znów zobaczyć! - Beatriz pożegnała się i ruszyła w stronę centrum.

Nicole

Nicole pożegnała się z Beą, a sama również po chwili wstała i odeszła.

Dezire

Dez weszła do parku. Usiadła na ławce i zapaliła papierosa, lubiła patrzeć na zachód słońca. Rozkoszowała się tą chwilą. Nagle usłyszała dzwonek, przypomniała sobie o telefonie. Odebrała SMSa od Davida. Na jej twarzy pojawił się uśmiech, odpisała mu i schowała telefon do kieszeni, popatrzyła w niebo. " A jednak pamięta..."-była mile zaskoczona.