Las

Blair

Blair wbiegła do parku. W pewnym momencie zajęła się swoją komórką i wpadła na dziewczynę, która szła przed nią. Obie się przewróciły. Blair pomogła jej usiąść.
- Ojeju, przepraszam, coś ci się stało?Bea? Zawsze jak ja przychodzę to albo wpadasz na moje walizki, albo na mnie.

Beatriz

Dziewczynie aż wypadły słuchawki, które włożyła do uszu chwilę wcześniej.
- Och! Blair! Cóż za nieoczekiwane spotkanie. - uśmiechęła się promiennie Bea, mimo ogolałych od upadku rąk i nóg. - Biegasz?

OOC: sorry za refleks, ale mnie nie było ...

Blair

- Taa, codziennie. Przynajmniej dziesięć kilometrów, bez tego czuję się dziwnie zastana. Mięśnie mam jakieś nieswoje. Na pewno nic cię nie boli? Może trzeba iść do przychodni?

Beatriz

- Nie, nie. Nic mi nie jest. Wiesz, że dostałam się tu na studia weterynaryjne?

Blair

- Naprawdę? Gratuluję! - powiedziała Blair i przyjaźnie uścisnęła Beatriz. - Może tu usiądziemy na tym pieńku? Ja złożyłam podanie na medycynę.

Beatriz

- I zrezygnujesz z tamtych na które się dostałaś? - spytała Bea sadowiąc się na pieńku. - Zostały mi dwa lata studiów... Mam nadzieję, że dam radę.

OOC: własnie jak to jest z tymi studiami? 2 miesiące za całość czy jeden "rok"? ;p

Blair

OOC: Nie mam pojęcia :O)
- No raczej zrezygnuję - westchnęła Blair. - Nie ma to jak mieć studia dzienne. Pewniejsze, i będę mogła wiecej się uczyć, jeżeli się dostanę. Na weekendowych miałabym ten sam materiał w ciągu pięciu lat, a tutaj tylkod dwóch.

Beatriz

- Mhm. Rozumiem. A mówiłam ci... Chyba nie. Że mam drugą pracę? Stażystka w klinice!

Blair

- Oo, super! - pogratulowała szczerze Blair. - A nie wiesz, czy nie szukają pielęgniarki?

Beatriz

- Hmm... Wiesz, nie pamiętam dokładnie, ale zdaje się, że jakiegoś personelu do przychodni poszukują, więc może i pielęgniarkę.

Blair

- Mam nadzieję, że nie salowa. - zachichotała Blair i napiła się wody.

OOC: Musze iść, bedę koło 20

Beatriz

OOC: szkoda ;p bo ja raczej nie...

- Poznałam kolejną osobę. Mili ludzie tu przyjeżdzają. - Bea pominęła fragment o swoim śpiewaniu.

Dezire

Znalazła się w lesie. To było równie cudowne miejsce...wyznaczyła sobie trasę, którą przejdzie i ruszyła w głąb. Zapach drzew, liści - najlepszy lek uspakajający. Poczuła, że znowu żyje. Po kilku kilometrach zawróciła i ruszyła w stronę domu.

Blair

Blair popatrzyla na Beatriz.
- Zgadzam się, na przykład ty, Dezire, Ashley, nasze burmistrzowe...są fantastyczne. No i ten facet. Wpadł po uszy z Dezire. Tylko nie wiem czy ona tez.

Beatriz

- Ten od cukru? hmm... A ja chyba nie znam Dezire...